Velduil

In open gebieden, zoals uitgestrekte duinen en kwelders maar ook venen en moerassige gebieden kun je wanneer je geluk hebt de Velduil tegenkomen. Velduilen zijn nomadisch en kunnen duizenden kilometers afleggen tussen de broedgebieden en de overwinteringsgebieden. Ze worden vaak aangetrokken door een hoge muizendichtheid. Het is daarnaast een van de weinige uilensoorten die dagactief is. In de winter kun je ze regelmatig in kleine groepjes op gezamelijke roestplaatsen vinden. Tegenwoordig broeden er maar 10-30 paartjes Velduilen in Nederland terwijl dat er vroeger vele honderden waren.

Velduilen zijn te herkennen aan de zeer lange vleugels en een kleine ronde kop. Het verenkleed is overwegend lichtbruin en de borst en buik zijn beigewit en hevig gestreept. De Velduil heeft duidelijke zwarte vlekken rondom de knalgele ogen en een licht oogmasker. De vlucht is schommelend met lange periodes van zweefvluchten waarbij de vleugels worden stilgehouden.

Velduil © Jesse Zwart