Appelvink

De Appelvink is een vogelsoort die behoort tot de familie van vinken (Fringillidae). De wetenschappelijke naam van de soort is Coccothraustes coccothraustes. Appelvinken zijn behoorlijk schuw en waakzaam. Ze leven bovendien veelal in de toppen van hoge bomen. In combinatie met zijn onopvallende geluid maakt dit de Appelvink vrij lastig om goed waar te nemen. 

De Appelvink heeft een gedrongen lichaamsbouw, met een relatief grote kop en een stevige, driehoekige snavel een groot hoofd en een dikke nek. De snavel is in de zomer grijsblauw en in de winter ivoorwit. Appelvinken zijn overwegend roestbruin met blauwzwarte vleugelpanelen. In vlucht goed te herkennen aan de brede witte vleugelstreep op de handvleugel. De korte staart heeft witte staartpunten.

Appelvink © Lennart Verheuvel

Appelvinken zijn standvogels in grote delen van Europa en Azië. Ze komen voor in bosrijke gebieden en voeden zich voornamelijk met zaden, noten en vruchten, waaronder ook appels en peren. De Appelvink is vooral bekend om zijn vermogen om de harde zaden van bijvoorbeeld kersenpitten en beukennoten te kraken met zijn krachtige snavel. Grotere kans op het zien van Appelvink heb je in oudere bossen en loofbossen in Flevoland, de Achterhoek en op de Utrechtse Heuvelrug.

De Appelvink is een sociale vogel die in paren of kleine groepen leeft. In het broedseizoen bouwt het mannetje een nest van takjes en twijgen, meestal hoog in een boom. Het vrouwtje legt vervolgens 4-6 eieren, die ze gedurende ongeveer 2 weken bebroedt. Na het uitkomen van de eieren worden de jongen nog ongeveer 3 weken gevoed door beide ouders.